سخنان چند رور گذشته جناب آیت الله جنتی مانند پژواک یک زله سهمگین در مغز من هنوز تکرار می شود.
این سخنان آیت الله : "بی تعارف من به مدیران فعلی هیچ امیدی ندارم. "باید به فال نیک گرفت.
هر چند این اقرار خیلی دیر انجام شد گویی بیست سال پیش باید اقرار می شد.
اما حالا هم غنیمت است؟
آقای جنتی این مدیران تقریبا تمامی توسط شورای نگهبان تایید صلاحیت شده اند.
منظور از مدیران فعلی کشور مدیران درجه یک هستند رئیس مجلس رئیس جمهور نمایندگان مجلس قسمت اعظم اینان تشکیل می دهند و گرنه منظور از مدیران فعلی مدیران درجه دو نیستند.
چرا که شورای نگهبان اصلی ترین منبع رسمیت بخشیدن به کفایت و مورد اطمینان بودن اینان بوده و تایید صلاحیت کرده است.
پس باید این اقرار نوعی اقرار به گناه تلقی کرد.
منظور من از این مطالب نه خدای ناکرده اهانت به ایشان است نه کوبیدن شورای نگهبان بلکه بررسی تغییرات در این شورا و جلو گیری از خروج امثال و به عنوان برگزیدگان رجال ی کشور است؟
اهمیت تایید صلاحیت ها اکنون آن قدر اهمیت پیدا کرده که هر اشتباهی در آن کشور به سقوط خواهد کشاند.
اینک دیگر کشور تحمل آزمایش و سعی خطا در این مرکز را ندارد.
تمام نمایندگان مال طلب شهرت طلب سمت پرست از این شورا تایید صلاحیت گرفته اند.
متاسفانه تمام کسانیکه از روی درد و دلسوزی به ت های کشور خرده گیری کرده و در مقام مصلح انتقاد کردند رد صلاحیت شدند.
در این مسیر چنان زیاده روی شد که حتی شخص آیت الله رفسنجانی در دوره ای رد صلاحیت شدند؟
اکنون سوال اینجاست چه تضمینی است که در آینده با چنین تصمیماتی روبرو نشویم.
و عده ای دستمال زن و چاپلوس بی لیاقت فضل فروش بر کشور حکم فرما نکنیم.
آیا مقیاس و متر شورای نگهبان تغییر میکند؟
آیا از گزینش سفارش های خانگی جناحی فامیلی و غیر اسلامی خارج می شود.
آیا مقیاس قرآن و نهج البلاغه حکم فرما خواهد شد.
یا کماکان شاهد فرعون های کوچک زور گو غیر منطقی در مستد های بزرگ کشور باشیم.
آیا غلام خانه زاد به آزاده مطلع و مقتدر خرده گیر ترجیح داده خواهد شد.
غلام خانه زاد از خود چیزی ندارد رسم غلامی بلد است برای کشور سرافرازی و بزرگی نمی آورد
غلامی دیگران را هم می کند؟
درباره این سایت